تو را به گریه سرودم، وداع تا شب پایان
به یاد آر پس از این، سرود واژه گریان
تو اى عزیزترینم! خزان رسیده به شهرت
و ناگزیر سفر کن، ز سایههاى گریزان
نه با شکوفه و خنده، نه چون رهاى پرنده
که در شبى شکننده، که بىستاره و پنهان
نمانده است شهابى، نه آتشى و نه آبى
که داغهاى سرابى، که خارهاى مغیلان
بگو به ماه نتابد، به کوچه راه نیابد
ز خانه تا بگریزى، چو بادهاى پریشان
شبت مخاطره دارد، غروب خاطره دارد
نظر به پنجره دارد، نگاهِ خسته ایوان
تو چشم بر همه بسته، من از وداعِ تو خسته
دلِ ستاره شکسته، «سپیده» سر به گریبان
دو خط زرد و موازى، دو انتظار، دو پایان
خزان و باد مهاجر، دو کاروان و زمستان
پرنده شعر غمش را سرود و رفت - از آن پس،
نماند سایه سروى به رهگذار، غزلخوان
از این کرانه آبى نفیر مرگ شنیدم
که رود با سفر ابرها گذشت شتابان
چو برگرفت سحر زاد و برگ کوچ، ندیدى
که مرزبان شفق خون گریست در غم هجران
در آن زمان که به تن داشت جامه سیهش را
ستاره با شب و شهرش وداع کرد چه آسان
تمام خاطرهها را به خاک بُرد نسیمى
که در دقایق تدفینِ عشق بود پریشان
فریب را سر اغفال نیست قصه مگویش
که ماه سوخته باور کند حقیقت نقصان
- «سپیده» شعر تو از سرخ و سبز بود، چه آمد؟
مرا سیاه بخواهید و بس در این شب ویران
برچسب :سپیده سامانى در سال 1339 از پدر و مادرى شاعر در تهران متولد شد. پدرش خلیل سامانى (موج) از شاعران برجسته و مادرش رباب تمدن، شاعر متعهد و انقلابى است. سپیده سامانى داراى مدرک کارشناسى ارشد در رشته زبان و ادبیات فارسى است. او از سیزده سالگى به سرودن شعر پرداخته که «دریاى واژگون» یعنى آخرین مجموعه او در بهار 1378 منتشر شده است. او سه مجموعه دیگر آماده چاپ دارد. سپیده بیشتر در قالبهاى غزل چارپاره و آزاد شعر سروده اما در چهارده سال اخیر به غزل روى آورده است.
از ویژگىهاى اشعار کتاب «دریاى واژگون» بر اساس توضیح شاعر این است: شعرها در یک نوبت، همان تاریخ یاد شده، سروده شدهاند و پس از آن هیچ تغییرى در آنها صورت نپذیرفته، که حاکى از اعتقاد شاعر به ثبت احساسات و کلام در «لحظه» است. ویژگى دیگر مهارت و تسلط شاعر در عروض و ابداع وزنهاى تازه است که بعضى از آنها براى اولین بار ساخته شدهاند و سابقه ندارد که به راحتى اندیشههاى نو با زبانى معاصر تبیین شوند. نیز شخصیتهاى سیاسى و شاعران و نویسندگان دنیا در اندیشه او تأثیرگذاردهاند. سپیده سامانى داراى دخترى به نام دریا است. او در سال 1363 یادنامهاى را براى پدرش با شرکت صد و بیست نفر از شعرا و ادبا به نام یادنامه موج منتشر کرد. همچنین در سالهاى گذشته کتابهاى بسیارى از نظم و نثر را ویرایش کرده است.