نذر بی بهانه

به قابِ عکس خالی تو

نگاه می کرد

به سایه ای

که هیچوقت مال خودت نبود.

و خانه ای که همیشه خالی از هیاهو بود

و لبخندی که سالها

از ترکهای خسته ی دیوار چکید

و نذری ،

که بی بهانه بارید!

برچسب‌ها: اشعار سلبی ناز رستمی